Το τραγούδι της ημέρας ...22/9/2012

Αναδρομικά και με καθυστέρηση (σαν τις φοροεπιθέσεις που μας τυραννούν τόσον καιρό) και η σημερινή ανάρτηση. Επιστρέφουμε σε έναν πιο κλασσικό "βρετανικό" ήχο, πιο straight forward θα λέγαμε, με ένα συγκρότημα που αν και δεν ανήκει στο "νέο κύμα του βρετανικού χέβυ μέταλ", το γνωστό NWOBHM των αρχών της δεκαετίας του '80, αλλά ξεκίνησε σχεδόν με μια δεκαετία καθυστέρηση τη μουσική του διαδρομή, εντούτοις μουσικά, τεχνοτροπικά και στιχουργικά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια δεκαετία παλιότερο - με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, καλό ή κακό. Το group που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι οι Stairway, μια μπάντα που σχηματίστηκε το 1991 στο Warwickshire της Αγγλίας από άγνωστους ως τότε μουσικούς: τους Graeme Leslie και Peter Jennens στην κιθάρα και τα φωνητικά, Robert Jennens στο μπάσο και στα δεύτερα φωνητικά και Andrew Edwards στα τύμπανα. Το 1993 κυκλοφόρησε το πρώτο τους full lenght LP, με τίτλο No rest, No mercy και από τότε ακολούθησαν άλλα τέσσερα, με πιο πρόσφατο το Interregnum του 2010, ενώ ενδιάμεσα κυκλοφόρησαν κι ένα single (2006, No  Mercy). Για το μουσικό τους στίγμα τα είπαμε πιο πάνω, στιχουργικά κινούνται στο χώρο του White (ή christian) metal, με θεματολογία εμπνευσμένη από θρησκευτικά, κυρίως, θέματα (κάτι σαν "βρετανούς Stryper", θα έλεγε κανένας). "Σφιχτοδεμένο" γκρουπ, χωρίς τίποτε το εξαιρετικό ή πρωτότυπο στον ήχο του, αλλά με καλές παραγωγές γενικά, αξιοπρεπή φωνητικά και riffs, γενικώς ό,τι πρέπει για τους "πιστούς" της παλιάς, καλής αγγλικής σχολής...

Από τον πρώτο τους δίσκο του 1991, λοιπόν, θα ακούσουμε ένα ενδεικτικό του ύφους και της "γραμμής" του γκρουπ, την "πάρε-να-'χεις" ροκιά με τίτλο Black Be The Night. Horns up, mates!