Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Το τραγούδι της ημέρας ...19/9/2012

Το σημερινό τραγούδι της ημέρας προέρχεται από ένα αρκετά άγνωστο γκρουπ που, όπως πολλά άλλα τους είδους, σχηματίστηκε από αρκετά γνωστότερους, ατομικά, μουσικούς λόγω - τι άλλο - της "θητείας" τους σε πολύ γνωστές και μεγάλες μπάντες. Η σχετική αποτυχία πολλών τέτοιων projects (μεταξύ αυτών και του συγκεκριμένου), πέραν της προφανούς εξήγησης ότι αποτελούν, κάποιες φορές, δεύτερες και τρίτες επιλογές στην ιεράρχηση των ίδιων των δημιουργών τους (ιδίως όταν τα projects αυτά "τρέχουν" παράλληλα με τα "βασικά" συγκροτήματα), είναι και μια απόδειξη της σημασίας που έχει η "ταμπέλα" στη μουσική βιομηχανία. Πρόκειται για μια άκρως ενοχλητική διαπίστωση, αφού εξαιτίας της μια σειρά πολύ όμορφες δουλειές πήγαν "άκλαυτες" από πλευράς κυκλοφορίας, είτε επειδή δεν προωθήθηκαν ως κάτι το "διαφορετικό" (ενίοτε, δεν ήταν κιόλας), είτε ακριβώς για τον αντίθετο λόγο, επειδή οι διάφορες fan bases δεν ήταν διατεθειμένες να "αναγνωρίσουν" στα ινδάλματά τους "απιστίες" ως προς την πεπατημένη του ήχου των γκρουπ από τα οποία προέρχονταν.



Τέλος πάντων, αυτά όλα καλά είναι, αλλά ας πάμε και στο προκείμενο. Η μπάντα που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι οι Seventh Key, μια αμερικάνικη hard rock μπάντα, που σχηματίστηκε το 2001 σαν ένα side-project του μπασίστα και σημερινού τραγουδιστή των Kansas, Billy Greer και του συνεργάτη του στους Streets (ένα studio-project του keyboardίστα των Kansas, Steve Walsh στο σύντομο διάστημα της απουσίας του από το διάσημο αμερικάνικο Prog rock σχήμα), βρετανού κιθαρίστα Mike Slammer (ex-City Boy). Το γκρουπ είναι ακόμα και σήμερα ενεργό, αν και η δισκογραφία του περιορίζεται σε δύο studio albums (2001, Seventh Key και 2004, Raging Fire) και ένα live album (2005, Live in Atlanta) που βγήκε και σε DVD. Από το δεύτερο δίσκο τους, Raging Fire, επιλέξαμε για τραγούδι της ημέρας το Pyramide Princess, ένα όμορφο mid-tempo κομμάτι που εντυπωσιάζει με το συνδυασμό των μεταλλικών riffs του Slammer και των "αστραφτερών", σχεδόν glam, φωνητικών του Greer. Από τις καλές (και άγνωστες) στιγμές του πιο "ψαγμένου" αμερικάνικου hard rock ρεπερτορίου. Απολαύστε το!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου