Το τραγούδι της ημέρας ...31/8/2012

Χωρίς πολλά λόγια....αφιερωμένο στο φιλαράκι που παντρεύεται απόψε!

Το τραγούδι της ημέρας ...30/8/2012

Με μελωδική διάθεση σήμερα θα επιλέξουμε ως τραγούδι της ημέρας το "We'll Burn The Sky" των Scorpions, σε μια live εκτέλεση του από το εξαιρετικό live album τους του 1978 με τίτλο "Tokyo Tapes"
Πρόκειται για το πρώτο και ένα από τα καλύτερα live albums των Scorpions αλλά και της συγκεκριμένης δεκαετίας, με τον Klaus Meine να τραγουδά με φοβερό λυρισμό και εκφραστικότητα συνοδευόμενος από τις πανέμορφες κιθαριστικές μελωδίες του Rudolf Schenker και του εξαιρετικού Uli Roth (του οποίου μάλιστα ήταν και η τελευταία συναυλία με τους Scorpions), ηχογραφημένο στο Τόκυο της Ιαπωνίας, μιας χώρας στην οποία από πολύ παλιά έχουν μεγάλη δημοτικότητα τα μελωδικά rock και metal συγκροτήματα και αποτελεί μια τεράστια αγορά για αυτά, τόσο από πλευράς πώλησης δίσκων όσο και για συναυλίες που συνήθως είναι sold out.
Απολαύστε τους!

Το τραγούδι της ημέρας ...29/8/2012

Το σημερινό τραγούδι ανήκει σε ένα γκρουπ από τα πολλά "αδικημένα" που ξεκίνησαν να βγάζουν δίσκους τα τέλη της δεκαετίας του 80 και μέσα στην δεκαετία του 90, αλλά έπεσαν πάνω στο κύμα του grunge και της λεγόμενης "σκηνής του Seattle" που κυριάρχησε τότε στην μουσική βιομηχάνια.
Ήταν μια εποχή που ακόμα και πολλά γνωστά και "κλασσικά" συγκροτήματα σχεδόν αναγκάστηκαν να τροποποιήσουν τον ήχο τους ώστε να είναι συμβατός με αυτό το άκουσμα.
Όσοι δεν το έκαναν και ειδικά όσοι διατήρησαν ένα πολύπλοκο/τεχνικό στυλ παιξίματος, είδαν τις πωλήσεις τους να παίρνουν την κατηφόρα, αν δε ήταν και "νέοι" στο μουσικό στερέωμα έγιναν ελάχιστα γνωστοί, συνήθως σε ένα μικρό underground κύκλο "πιστών" οπαδών.
Από την άλλη όμως, η συνειδητή απαλλαγή κάποιων μουσικών εκείνης της εποχής απο το "άγχος" της επιτυχίας/πωλήσεων, είχε ως αποτέλεσμα να βγουν διάφορα διαμαντάκια σαν αυτό που θα ακολουθήσει.
ΗΕΧΕΝΗΑUS λοιπόν, ένα ποιοτικό technothrash συγκρότημα και από το δίσκο τους "Dejavoodoo" του 1997 θα ακούσουμε το "Phobia"

Το τραγούδι της ημέρας ...28/8/2012

Τραγούδι(α) της ημέρας για σήμερα, ένα medley των γερόλυκων του AOR εν ονόματι FM.
Το medley αποτελείται από τα κομμάτια "I Belong To The Night - That Girl", τα οποία οι FM δένουν άψογα μεταξύ τους.
Ένα από τα καλύτερα Live των τελευταίων χρόνων, με πολύ καθαρό ήχο που αποδεικνύει ότι μερικές "παλιοσειρές" βάζουν τα γυαλία σε πολύ νεότερους τους μουσικούς!

Το τραγούδι της ημέρας ...27/8/2012

Το σημερινό τραγούδι της ημέρας δεν θα μπορούσε να είναι "εμπνευσμένο" από τίποτα άλλο πέραν των απροκάλυπτα φασιστικών δηλώσεων του αρχηγού της Χρυσής Αυγής σχετικά με "τάγματα εφόδου" και "ξιφολόγχες που ακονίζονται στο πεζοδρόμιο", όπως και η απείλη "θα έρθει η ώρα (για όλα αυτά).
Όπως άλλωστε αναρωτιούνται και οι Stratovarius: <<4th Reich is rising Can't you see the signs?>>
Ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του Dreamscape....του άλμπουμ με το οποίο τους πρωτογνώρισε η πλειοψηφία του ελληνικού κοινού.

Το τραγούδι της ημέρας ...26/8/2012

Ίσα-ίσα που πρόλαβα... Στην εκπνοή της ημέρας, η σημερινή επιλογή. Στο γνωστό, χαλαρό και μελωδικό κλίμα των ημερών. Η μπάντα, πασίγνωστη, χωρίς πολλά σχόλια...

Απλά, υπενθυμίζω τα στοιχεία του τραγουδιού, όπως κάνω με όλα: από το φανταστικό (κατά την ταπεινή μου άποψη, από τα καλύτερά τους) LP του 1984, "Slide it in", ένα από τα πιο εκφραστικά τραγούδια του δίσκου: Guilty of Love... Ένοχος, κύριε πρόεδρε, το παραδέχομαι!!! Απολαύστε το!!!

Το τραγούδι της ημέρας... 25/8/2012

Πως το λέγανε εκείνο το ομηρικό ρητό; "έρως ανίκατε μάχαν", ή κάπως έτσι, ε;;; Τελικά, φαίνεται ότι ανεξαρτήτως εποχής, φυλής, καλλιτεχνικής (ή μη) ιδιότητας, κάποιες απόψεις και κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Έτσι, μάλλον, θα σκέφτηκαν και οι Dokken, όταν έγραφαν το τραγούδι που επιλέξαμε σήμερα για τραγούδι της ημέρας. Έστω και με μια δόση αμφιβολίας, όμως, μιας και είναι πρόσκληση κι όχι βεβαιότητα: Stop fighting love, λοιπόν, για απόψε. Ποιος θα νικήσει, όμως;

Για τους "καλούς μαθητές", το τραγούδι είναι από το εκπληκτικό LP "Back for the Attack" του 1987, ίσως η καλύτερη στιγμή στην πορεία των Dokken (υποκειμενική άποψη του γράφοντος, σεβαστός κάθε αντίλογος), με τον Don στις καλύτερες και πιο ώριμες, φωνητικά, στιγμές του και τον καταπληκτικό George Lynch να "ζωγραφίζει" στην κιθάρα. Συνιστάται (ο δίσκος) ανεπιφύλακτα. Όσο για το τραγούδι, ε... ακούστε και θα καταλάβετε...

Το τραγούδι της ημέρας ...24/8/2012

Δε λένε ότι μετά τη βροχή, βγαίνει ο ήλιος; κάπως έτσι είναι και με τη διάθεση των ανθρώπων. Μετά τη "σκοτεινή" χθεσινή μέρα, ξημέρωσε σήμερα μια καλύτερη. Σε πείσμα των προβλημάτων, των δυσκολιών και των αντιξοοτήτων, πρέπει να είμαστε εδώ και να συνεχίζουμε, στο δρόμο μας. Αυτό είναι το μήνυμα του σημερινού τραγουδιού της ημέρας και φαίνεται ήδη με το "καλημέρα", από τον τίτλο: unbreakable...

Από τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο των Pride Of Lions, του 2003, το σημερινό τραγούδι είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα μουσικής "γραφής" του Jim Peterik (ex-Survivor), του εμπνευστή και οργανωτή αυτού του project που συνδυάζει, όπως ο ίδιος δηλώνει στο site των P.O.L. "το χαρακτηριστικό μελωδικό ύφος του ροκ των 80'ς με πιο σύγχρονα στοιχεία μουσικής παραγωγής". Στα συν, όχι μόνο του συγκεκριμένου τραγουδιού (που το θεωρώ προσωπικά κ ο μ μ α τ ά ρ α), αλλά συνολικά του γκρουπ, είναι βέβαια η εξαιρετική παρουσία του 35χρονου Toby Hitchcock στα φωνητικά - μεγάλη φωνάρα ο τύπος, παιδιά, ακούστε και θα καταλάβετε για τι μέταλλο φωνής μιλάμε. Εξαιρετική ενορχήστρωση, μελωδικά riffs/licks, δυνατά και με "αίσθημα" φωνητικά, στίχοι φωτεινοί και αισιόδοξοι - ό,τι καλύτερο για να μπει όμορφα η μέρα. Enjoy!!!

Το τραγούδι της ημέρας ...23/8/2012

Σήμερα, θα σας "μαυρίσω" λίγο τη διάθεση με το τραγούδι της ημέρας, σας προειδοποιώ. Δεν έχει σημασία να εξηγήσω τι και πως, ποιο προσωπικό βίωμα με οδήγησε στην επιλογή, μετά από μια σειρά "φωτεινών" και αγαπησιάρικων τραγουδιών που προηγήθηκαν. Ορισμένοι που τυχαίνει να με γνωρίζουν καλά, όπως και κάποια γεγονότα της προσωπικής μου ζωής αυτής της περιόδου, θα καταλάβουν. Οι υπόλοιποι, ας δείξουν ανοχή και - γιατί όχι μιας και το κομμάτι είναι σκοτεινό αλλά όμορφο - ας απολαύσουν απλώς...

Σημερινή επιλογή, λοιπόν, το υποβλητικό και επικό (με τον τρόπο του) Sentinels Of Hate, των πολύ αγαπημένων μου Pagan Altar, από το LP "Lords Of Hypocrisy" του 2004. Οι στίχοι του κομματιού είναι διαθέσιμοι εδώ. Καλή ακρόαση και ...μην ανησυχείτε, θα μου περάσει!!!

Το τραγούδι της ημέρας ...21/8/2012

Δόξα και τιμή στα "καψουροτράγουδα" του ροκ! Αυτό σκεπτόμουν όταν επέλεγα, χαμογελώντας, το σημερινό "τραγούδι της ημέρας". Καλοκαιράκι έχουμε (ακόμα και ποιος ξέρει για πόσο, έτσι όπως έχει γίνει το πράγμα) και το κλίμα "ενδείκνυται", γενικώς. Όταν μάλιστα είναι και η δική μας διάθεση αντίστοιχη, το πράγμα έρχεται και "δένει". Κι όποιον πάρουν ...τα μέλια!!!

Με τις απίθανες "πενιές" του Yngwie Malmsteen θα ζωγραφίσουμε, λοιπόν, το σημερινό μας "τραγούδι της ημέρας". Μέσα από το κλασσικό LP "Trilogy" του 1986, το επικό opening track του δίσκου, You don't remember, I'll never forget θα δώσει το μουσικό "στίγμα" της ημέρας. Η φωνή του Mark Boals (στα καλύτερά της τότε, αν και καμία σύγκριση με τη ΦΩΝΑΡΑ του Joe Lynn Turner που τον διαδέχθηκε, ούτε με εκείνη του Jeff Scott Soto που αντικατέστησε) δίνει επικό τόνο στο άσμα που είναι, έτσι κι αλλιώς, κομματάρα. Από τα standout tracks, όχι μόνο του δίσκου ή του ίδιου του σουηδού "μάγου" της κιθάρας, αλλά ολόκληρης της δεκαετίας του '80. Enjoy!!!

Διακοπή για λίγες ώρες...

Ανακοινώνουμε ότι ο σταθμός μας δεν θα εκπέμψει από τις 11:45 μέχρι τις 20:00 σήμερα, λόγω προγραμματισμένης διακοπής στη σύνδεση με τον server. Μαζί σας και πάλι, το βράδυ! Μείνετε συντονισμένοι στο MUSIC FOR REBELS για τις ροκ νότες ενός καλοκαιριού που φεύγει σιγά-σιγά, αφού μας έψησε (και μας ψήνει) για τα καλά!!!

Το τραγούδι της ημέρας ...20/8/2012

Αφιερωμένο, το σημερινό τραγούδι της ημέρας, σε όσους έχουν ήδη ή θέλουν να "γυρίσουν σελίδα" στη ζωή τους, να "κόψουν τις γέφυρες" με το παρελθόν και τα βαρίδια του. Κάτι μου λέει ότι αν ξεκινούσα να μετράω πόσους αφορά αυτό, δε θα με έφταναν σελίδες και σελίδες...

Από τους Survivor, λοιπόν και το LP "Too Hot To Sleep" του 1988 η σημερινή επιλογή. Μια ματιά στους στίχους θα εξηγήσει το γιατί. Όπως και να'χει, απολαύστε το...

Το τραγούδι της ημέρας ...19/8/2012

Σήμερα, η "επιλογή" τραγουδιού της ημέρας γίνεται "από μακριά", κατά τη διάρκεια μιας σύντομης διήμερης απόδρασης από την άδεια - από κόσμο κι από παλμό - Αθήνα. Στο πνεύμα της ημέρας, ή μάλλον της κατάστασης, το σημερινό τραγούδι. Πασίγνωστο, αγαπημένο και πάντα σε θέση να μας ταξιδεύει νοσταλγικά...

Για όσους, ελάχιστους πιστεύω, τα "θέλουν στο πιάτο" όλα... το Holiday είναι από το LP "Lovedrive" του 1979. Τη μουσική έχει γράψει ο Rudolph Schenker και τους στίχους ο Klaus Meine. Για την ιστορία, στο LP αυτό (αλλά όχι στο συγκεκριμένο κομμάτι) συμμετείχε για δεύτερη και τελευταία φορά ο Michael Schenker, με 3 lead guitar συμμετοχές, στα κλασσικά Another Piece of Meat, Lovedrive και στο Coast to Coast. Επίσης υπήρξε το πρώτο LP μετά την αποχώρηση του Uli Jon Roth από το γκρουπ. Μικρή σημασία, όμως, έχουν όλα αυτά μπροστά στη μουσική. Δικό σας!

Το τραγούδι της ημέρας ...17/8/2012

Το σημερινό τραγούδι της ημέρας έχει έναν κάπως πιο "ιδιαίτερο", προσωπικό χαρακτήρα. Μην πάει ο νους σας στο κακό, απλά αντικατοπτρίζει την ψυχική μου διάθεση αυτό τον καιρό. Αν δει κανείς τους στίχους, θα καταλάβει. Και αυτό, σε συνδυασμό με τη μουσική ιδιοφυία του Iommi, για μένα αρκεί για να με "ερεθίσει" μουσικά στο έπακρο...

Από το πολύ καλό, αν και "υποτιμημένο" LP των Black Sabbath "Cross Purposes" του 1994, η πολύ αισθαντική μπαλάντα Dying For Love είναι η σημερινή μας επιλογή. Η φωνή του Tony Martin (που ακόμα δε μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί την έχουν τόσο πολύ υποτιμήσει, εγώ τον θεωρώ από τους πιο ταλαντούχους κλασσικούς "μεταλλάδες" τραγουδιστές των 80'ς-90'ς) κυριαρχεί με το συναισθηματικό φορτίο που βγάζει, άριστα συνδεδεμένο με τη δυναμική συνοδεία της κιθάρας του Tony Iommi που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά γιατί είναι ίσως Ο κορυφαίος της γενιάς του, σε βάθος χρόνου. Για τους φανατικούς της καλής μουσικής...

Το τραγούδι της ημέρας ...16/8/2012

Επάνοδος σήμερα από ένα (μικρό) πρώτο μέρος "διακοπών" - σε εισαγωγικά, μιας και φέτος έτσι όπως μου ήρθαν τα πράγματα δεν το κόβω να απολαμβάνω κανονικές διακοπές - και πάμε στα δικά μας χωρίς άλλες καθυστερήσεις...

Το σκεφτόμουν στο δρόμο της επιστροφής: με όλη αυτή τη φιλολογία για τα 11,5 δις., τα "πακέτα διάσωσης" (ο θεός να μας φυλάει από τέτοιες "διασώσεις"), τα δελτία ισολογισμών με τα παχυλά κέρδη τραπεζών, εφοπλιστών και λοιπών "αστέρων", τα στοιχεία για τα ύψη των πολεμικών πιστώσεων (και στη χώρα μας!), οι διαρκώς συρρικνούμενοι μισθοί και συντάξεις... Κοινώς, λεφτά. Δηλαδή, money. Και, άρα... Pink Floyd! Δε θα μπορούσε να είναι σαφέστερο, νομίζω!

Μιλάμε φυσικά το πασίγνωστο Money των θρυλικών Pink Floyd, από το εξαιρετικό άλμπουμ του 1973, The Dark Side of the Moon. Σύνθεση και στίχοι του Roger Waters (παίζει και μπάσο στην εκτέλεση) και φωνητικά / κιθάρα (εξαιρετικό το solo) του David Gilmour, αποτέλεσε (ειρωνικά;;;) την μεγαλύτερη, εμπορικά, "στιγμή" του δίσκου παρά την (ή μήπως ακριβώς χάρη στην) "αιχμηρή" γλώσσα που καυτηριάζει τη διαβρωτική επίδραση του χρήματος. Τα συμπεράσματα, δικά σας. Όπως και να'χει, είναι κομματάρα και δε χορταίνουμε να την απολαμβάνουμε!

Ο MUSIC FOR REBELS πάει για μπάνιο!

Ναι, είναι αλήθεια! Για μερικές μέρες, ο MUSIC FOR REBELS WEB RADIO θα μείνει "σιωπηλός", για να μπορέσουμε εμείς οι συντελεστές του να κάνουμε κανένα μπανάκι σαν άνθρωποι και να ανασυγκροτηθούμε όσο και όπως μπορούμε. Ο σταθμός θα παραμείνει εκτός λειτουργίας από σήμερα, 12/8/2012 και ώρα 15:30 μέχρι και τις 16/8/2012 το απόγευμα. Ευχόμαστε σε όλους καλά μπάνια, καλές διακοπές και να μας έρθετε πίσω με "γεμάτες μπαταρίες" και πολλή, μα πάρα πολλή όρεξη για καλή μουσική! Νά'στε όλοι καλά!

Το τραγούδι της ημέρας ...11/8/2012

Μελαγχολικός ο καιρός αυτό το απόγευμα. Πρώτη αυγουστιάτικη βροχή και "μύρισε" ο καιρός εκεί έξω. Μιας και η διάθεσή μου είναι ασορτί, το τραγούδι της ημέρας μου ήρθε αυθόρμητα στη μνήμη. Κι από εκεί, στις οθόνες σας...

Σε αρχική εκτέλεσε Peter Green, αυτό το υπέροχο μπλουζ από την αξεπέραστη κιθάρα του Gary Moore. Μας λείπει. Όσο και κάποιοι άλλοι, πιο κοντά μας...

"Προφήτες" του ολέθρου και της ανοησίας - Ως πότε;

Αντιγράφω από την ειδησεογραφία της ημέρας: "Πάνω από 70 είναι τα μέλη της μουσουλμανικής αίρεσης που ζούσαν σε ένα υπόγειο καταφύγιο στο Καζάν χωρίς θέρμανση, ηλεκτρισμό, εξαερισμό, ούτε φυσικό φως, όπως ανακαλύφθηκε μετά από έφοδο που πραγματοποίησε η αστυνομία που ερευνούσε διάφορες επιθέσεις κατά μουσουλμάνων θρησκευτικών αξιωματούχων στο Ταταρστάν. [...] Συνολικά 27 παιδιά ηλικίας 1 έως 17 ετών βρέθηκαν από τους αστυνομικούς, πολλά από τα οποία γεννήθηκαν στις υπόγειες σήραγγες χωρίς πρόσβαση στην παιδεία, την υγεία, ενώ πολλά απ' αυτά δεν είχαν δει το φως της ημέρας, καθώς κρατούνταν για πάνω από μια δεκαετία.
Οι υπόγειες σήραγγες βρίσκονται κάτω από του σπίτι του αυτοαποκαλούμενου μουσουλμάνου «προφήτη» 83χρονου Φαϊζρακχάμ Σατάροφ. [...] Την Τετάρτη ανακοινώθηκε πως τέσσερα μέλη της μουσουλμανικής αίρεσης κατηγορούνται για βαναυσότητα κατά των παιδιών. [...]"

Η θρησκευτική μισαλλοδοξία και ο ακραίος θρησκευτικός φανατισμός δεν είναι, φυσικά, ένα καινούργιο φαινόμενο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ιστορική διάστασή του (βλέπε "Ιερά Εξέταση", ανθρωποθυσίες παλιότερα κλπ.), αλλά και στην καθημερινότητα της εποχής μας. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τη φρικιαστική αναπαραγωγή σε video στο διαδίκτυο της εν ψυχρώ εκτέλεσης μιας ανυπεράσπιστης γυναίκας από φανατικούς Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, για το "αδίκημα" της ...μοιχείας. Και να φανταστεί κανείς ότι τους εν λόγω δολοφόνους όπως (δικαίως) τους αποκαλούν οι σημερινοί "εχθροί" τους (υποτίθεται), δηλαδή οι ΗΠΑ, ήταν αυτοί οι ίδιοι που τους στήριξαν πλουσιοπάροχα για να αποσταθεροποιηθεί το φιλοσοβιετικό καθεστώς που είχε δώσει για πρώτη φορά πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες, είχα καταργήσει τη μπούργκα δια νόμου και έδινε τη μάχη της γενικής εκπαίδευσης των γυναικών. Για να μην προσθέσω εδώ και την αφειδή στήριξη εκ μέρους ΗΠΑ, ΕΕ και λοιπών "πολιτισμένων" χωρών, των ακραίων ισλαμιστών που "επαναστάτησαν" στη Λιβύη, στη Συρία κατά των "ανεπιθύμητων" για τις "πολιτισμένες" αυτές ληστοσυμμορίες, κυβερνήσεων των χωρών αυτών.

Δε θα σταθώ στο προφανές, το από κάθε άποψη απαράδεκτο δηλαδή τέτοιων φαινομένων, αυτό μπορεί να το καταλάβει ο κάθε πολιτισμένος άνθρωπος. Το ζήτημα, όμως, έχει και μια σειρά ιδιαίτερα ανησυχητικές πλευρές, λιγότερο ίσως ορατές: πρώτον, το γεγονός ότι επανακάμπτει στο λεγόμενο "πολιτισμένο κόσμο", έστω και με πιο "αθώες" μορφές, όπως της θρησκευτικής "απατεωνιάς" σε στυλ "νερό του Καματερού". Αυτό που πριν 2-3 δεκαετίες είχε πια γίνει ανέκδοτο και γελούσε μαζί του ο καθένας, σήμερα επιστρέφει ως ευρύτατα διαδεδομένη άποψη. Νέες "μέρες δόξας" για κάθε λογής "θαυματοποιούς", "αγίους", "προφήτες", σέχτες, "λατρείες", αιρέσεις κλπ., παροξυσμός ανορθολογισμού και σκοταδισμού με ευρύτατη, δυστυχώς, απήχηση ακόμα και σε σημαντικά τμήματα της νέας γενιάς.

Σημεία των καιρών; Σαφή δείγματα μιας κοινωνίας σε γενικευμένη σήψη και παρακμή; Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα. Η ανάγκη για ένα κίνημα "νέου Διαφωτισμού" που θα αντιπαλέψει τις θεοκρατικές, σκοταδιστικές πλάνες, τη μισαλλοδοξία και την καταπίεση του νου, είναι αδιαμφισβήτητη. Ένα τέτοιο κίνημα θα είναι, όμως, αποτελεσματικό μόνο αν συνδεθεί με τη γενικότερη απαίτηση για συντριβή των υλικών και πολιτικών όρων κάθε καταπίεσης - μαζί και της σκέψης. Ας μην ξεχνάμε ότι πίσω από τις φριχτές "αιρέσεις" και τα εγκλήματά τους, κρύβονται σχεδόν πάντα ισχυρότατα οικονομικά συμφέροντα. Ας μην ξεχάσουμε ότι η καταλήστευση της Αφρικής, της Ωκεανίας, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής από τους "πολιτισμένους" κεφαλαιοκράτες, είχε ως εμπροσθοφυλακή τους κάθε λογής "ιεραπόστολους". Δε μπορεί κανείς να παλεύει ενάντια στο αποτέλεσμα χωρίς να στρέφεται κατά της αιτίας. Αλλιώς, ο δρόμος προς την κόλαση θα εξακολουθεί να στρώνεται καθημερινά από στρώματα "ροδοπέταλων" και τόνους "καλών προθέσεων"...

ΥΓ. τα βίντεο του θέματος, που "δένουν" αρμονικά με το περιεχόμενο είναι το Holy Smoke των Iron Maiden από το LP No Prayer For The Dying του 1990 και το Men In Black των Running Wild από το LP Masquerade του 1995.

Το τραγούδι της ημέρας ...9/8/2012

...Cause the feelings come and go
And you never really know

If the feeling's ever real
So you got to have a heart of steel...

Τι να προσθέσει κανείς στα λόγια αυτά, τα λένε όλα. Από τα πιο αγαπημένα και βιωματικά φορτισμένα τραγούδια μου, το "καταθέτω" με ιδιαίτερη συγκίνηση σήμερα. Αλήθεια, ποιος δε θα συμφωνήσει ότι χρειάζεται ατσάλινη καρδιά, μυαλό, θέληση για να επιβιώσει κανείς στη ζούγκλα που ζούμε;

Για την ιστορία, το Heart of Steel, έρχεται από τον εκπληκτικό πρώτο δίσκο των Crimson Glory με τον ομώνυμο τίτλο (το όνομα του γκρουπ, δηλαδή) και το 1986. Τους εκπληκτικούς στίχους του τραγουδιού μπορεί κανείς να τους βρει εδώ. Καλή απόλαυση! 

Το τραγούδι της ημέρας ...7/8/2012

Χωρίς διάθεση σχολιασμού της επικαιρότητας, το σημερινό τραγούδι της ημέρας, αφιερωμένο στη χαρά της μουσικής και μόνο. Από τα πολύ αγαπημένα μου ακούσματα, πολύ μελωδικό και δυνατό γκρουπ οι Praying Mantis (βετεράνοι του NWOBHM από τα τέλη των 70'ς και με πολλά σκαμπανεβάσματα στην πορεία τους) και από ένα από τα πιο καλά LP τους, το Forever In Time του 1998, διάλεξα το πολύ όμορφο Blood of an Angel για να ανοίξουμε μουσικά τη μέρα που έρχεται. Enjoy!

Το τραγούδι της ημέρας ...5/8/2012

"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον
Δε θα πεθάνει μόνος - τσάκισέ τον"


Κανονικά, το σημερινό τραγούδι της ημέρας έπρεπε να είναι ...χθεσινό. Χθες, λοιπόν, 4 Αυγούστου, ήταν η "επέτειος" της εγκαθίδρυσης του φασιστικού καθεστώτος Μεταξά, στη χώρα. Θλιβερή επέτειος για μια χώρα που επαίρεται ότι είναι η "μητέρα της δημοκρατίας", αλλά τα γεγονότα είναι "πεισματάρικα πράγματα", σύμφωνα με μια παλιά αγγλική έκφραση και ό,τι γίνεται δεν ξεγράφεται. Το χειρότερο είναι ότι η εγκαθίδρυση της φασιστικής δικτατορίας στη χώρα έγινε - ακριβώς όπως και στη Γερμανία και στην Ιταλία - όχι με πραξικόπημα, αλλά με τις ευλογίες της Βουλής, των "επίσημων" πολιτικών δυνάμεων και του παλατιού. Είναι κι αυτό ένα μικρό δείγμα του πόσο θολή είναι η διάκριση "δημοκρατίας" και "δικτατορίας" στο πλαίσιο της κοινωνίας του κεφαλαίου...

Αξίζει κανείς να αφιερώσει λίγο χρόνο για να διαβάσει το χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στην εγκαθίδρυση της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας. Και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Άλλωστε, στις μέρες μας, μέρες μιας μόνο κατ'όνομα "δημοκρατίας", τα συμπεράσματα αυτά είναι εξαιρετικά επίκαιρα...


Το τραγούδι "Ο Φασισμός" σε στίχους Φώντα Λάδη, μουσική Θάνου Μικρούτσικου από το δίσκο "Τα τραγούδια της Λευτεριάς" (LYRA, 1978) και ερμηνεία από την αξέχαστη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη, συμπυκνώνει με τον πιο γλαφυρό, αισθητικά και ουσιαστικά, τρόπο τα συμπεράσματα αυτά. Αξίζει να το ακούσετε...

Το τραγούδι της ημέρας ...3/8/2012

Χωρίς πολλά λόγια η σημερινή επιλογή για το τραγούδι της ημέρας. Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου που "έφυγε" σήμερα τα ξημερώματα. Καλό ταξίδι, μπαμπά. Θα μου λείψεις...