Στο τρίτο μέρος του αφιερώματος για τα τραγούδια με αναφορά στην εξέγερση ή στην επανάσταση, σειρά έχει να ασχοληθούμε με τις εξεγέρσεις που έχουν στόχο την εθνική απελευθέρωση από τον ξένο ζυγό. Σε όλη την έκταση της ιστορίας, τουλάχιστον των τελευταίων έξι-επτά αιώνων (για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω), τα παραδείγματα είναι άφθονα. Το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση (όταν είναι αυθεντικό και όχι πρόσχημα που "επιδοτείται" από μεγάλες δυνάμεις ως πρόσχημα για επεμβάσεις, σαν κι αυτές που ζήσαμε τη δεκαετία του '90 στη γειτονιά μας) είναι, φυσικά, αυτονόητο και οι επαναστάσεις αυτές έχουν όλη μας τη συμπάθεια και αξίζουν όλη μας την υποστήριξη. Ειδικά όταν ανήκεις σε ένα έθνος που έχει το ίδιο κερδίσει την (τυπική, έστω) ανεξαρτησία του με αυτό τον τρόπο. Μοιάζει ειρωνικό να το υπενθυμίζει κανείς αυτό στη σημερινή συγκυρία, αλλά το νόημα παραμένει τόσο, μα τόσο επίκαιρο...
Για όλα τα παραπάνω, μιλάει το υπέροχο τραγούδι του Chris de Burgh (που γνωρίσαμε και στα ελληνικά από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αν και οι στίχοι ήταν παντελώς άσχετοι με τους αρχικούς) από το LP The Getaway (1982, A&M Records), το πασίγνωστο The Revolution trilogy. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια τριλογία τραγουδιών (The Revolution/Light a Fire/Liberty) που αποτελεί ένα ενιαίο κομμάτι, αφιερωμένο στην εξέγερση των Σκώτων ενάντια στον αγγλικό ζυγό, που έμεινε στην ιστορία ως The Jacobite Rising (The Fourty-Five), που έληξε με την αιματηρή συντριβή των Σκώτων στη μάχη του Culloden Moor, στις 16 Απρίλη του 1746. Παρά την "εξωτερική" μορφή του κινήματος αυτού, που είχε ως στόχο την επαναφορά στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου του (ρωμαιοκαθολικού) οίκου των Stewart και το αναμφισβήτητο γεγονός ότι μεγάλο μέρος της αντιπαράθεσης είχε να κάνει με αντιθέσεις στο εσωτερικό των κυρίαρχων τάξεων σε Αγγλία και Σκωτία, οι λαϊκές μάζες στη Σκωτία το είδαν ως ευκαιρία να εκφράσουν τον πόθο τους για ανεξαρτησία, η οποία συμπυκνωνόταν - έστω στρεβλά αν το δει κανείς από μια σημερινή οπτική - στην αντίσταση στη θρησκευτική καταπίεση από μέρους της αγγλικανικής εκκλησίας και στην πολιτισμική καταπίεση απέναντι στην κελτική-γαελική κουλτούρα (γλωσσικοί διωγμοί, περιορισμοί στο σύστημα των clans κλπ.). Πέρα από όλα αυτά, βέβαια, το τραγούδι είναι πολύ όμορφο και αγαπημένο. Απολαύστε το!
...It's been so many years, so many tears
We have lost once before, now we'll settle the score
When our cannons will roar - REVOLUTION!!!
...It's been so many years, so many tears
We have lost once before, now we'll settle the score
When our cannons will roar - REVOLUTION!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου