Με το σημερινό τραγούδι εγκαινιάζουμε μια "τριλογία", αφιερωμένη στον άνθρωπο της σύγχρονης πραγματικότητας που βιώνουμε, τις ανθρώπινες στάσεις-επιλογές, στην εποχή της κρίσης, της εξαθλίωσης, του πολέμου - κοινωνικού κι όχι μόνο. Και τα τρία τραγούδια, το σημερινό και τα δυο επόμενα που θα ακολουθήσουν, δε χρειάζονται ούτε εισαγωγές, ούτε προλόγους, ούτε σχόλια. Μιλούν από μόνα τους...
Ξεκινάμε με τον αθάνατο Ronnie James Dio που, από το "παρεξηγημένο" (αλλά πάρα πολύ καλό κατά τη γνώμη μας) Lock Up the Wolves του 1990, τραγουδάει για κάποιον αφελή που πιστεύει ακόμα ότι αυτός μόνος μπορεί να καταφέρει τα πάντα και η σκληρή ζωή τον "τιμωρεί" σκληρά. Αφιερωμένο, σε εκείνους τους (καλοπροαίρετους) που ακόμα πιστεύουν ότι υπάρχουν ατομικές λύσεις, αλλά και σε εκείνους τους (επίσης καλοπροαίρετους) που πιστεύουν σε αυτόκλητους "σωτήρες", οι οποίοι υπόσχονται από το πουθενά "λαγούς απ' τα καπέλα". Dio, λοιπόν και... Walk on Water!
...Too many nights without a day
For the sake of being clever
He almost lost his way
He always thought that he could fly
Till he was shot down from the sky...
Πόσο αληθινοί στίχοι...
...Too many nights without a day
For the sake of being clever
He almost lost his way
He always thought that he could fly
Till he was shot down from the sky...
Πόσο αληθινοί στίχοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου