Και το σημερινό τραγούδι έχει αναφορά στο ιστορικό περιεχόμενο της ημέρας. Η ιδέα μας ήρθε στο νου όταν είδαμε την εικόνα (επικοινωνιακής κατανάλωσης, βεβαίως) των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης έξω από το κτίριο της Βουλής προχθές την Τετάρτη να τραγουδάνε (σύμπτωση; την ώρα των δελτίων ειδήσεων...) το "πότε θα κάνει ξαστεριά" και μας "καρφώθηκε" στο μυαλό η επιθυμία να "αποκαταστήσουμε" την ιστορία αυτού του χιλιοταλαιπωρημένου τραγουδιού και η ευκαιρία να το κάνουμε αυτό δεν άργησε: σαν σήμερα, στις 9 Νοέμβρη του 1866, ένας από τους τελευταίους επιζώντες από τους Κρήτες επαναστάτες που υπερασπίζονταν τη Μονή Αρκαδίου από την επίθεση των Τούρκων, Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης από το Άδελε του Ρεθύμνου, περνούσε στην ιστορία βαζοντας φωτιά στην πυριτιδαποθήκη της μονής, καταστρέφοντάς την και προκαλώντας σημαντικές απώλειες στον τουρκικό στρατό. Είχαν προηγηθεί 2 ημέρες σκληρών μαχών γύρω και μέσα στη μονή, που οδήγησαν στο θάνατο του ηγουμένου της Γαβριήλ και πολλών από τους υπερασπιστές της. Οι τελευταίοι επιζώντες μετά την ανατίναξη, με επικεφαλής τον εθελοντή ανθυπολοχαγό του ελληνικού στρατού Ιωάννη Δημακόπουλο από τη Γορτυνία, παραδόθηκαν λίγο αργότερα με εγγυήσεις για την ασφάλειά τους, ωστόσο αποκεφαλίστηκαν την επομένη μέρα. Στο διήμερο της πολιορκίας της μονής, έχασαν τη ζωή τους 864 Κρητικοί (οι περισσότεροι γυναικόπαιδα) και πάνω από 1500 Τούρκοι στρατιώτες. Άλλοι 114 πιάστηκαν αιχμάλωτοι (με την τύχη που αναφέρθηκε), ενώ ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού κατάφεραν να διαφύγουν.
Η μάχη του Αρκαδίου υπήρξε από τις πιο σημαντικές στιγμές της Κρητικής επανάστασης του 1866 και είχε σημαντικό διεθνή αντίκτυπο. Παρά το γεγονός ότι η επανάσταση, στρατιωτικά ηττήθηκε (μέχρι το 1869 είχε σχεδόν φυλλοροήσει), συγκέντρωσε την υποστήριξη σημαντικών διεθνών παραγόντων, όπως το κίνημα των Γαριβαλδινών στην Ιταλία, μερίδα της δημοκρατικής αστικής τάξης στη Γαλλία (με δηλώσεις όπως του διάσημου συγγραφέα Βίκτωρα Ουγκώ). Σε συνδυασμό με την υποστήριξη της Ρωσίας (η οποία μυστικά στήριξε το κίνημα μέσω των προξένων της στο νησί, παρά την αδιαφορία της Αγγλίας και της Γαλλίας και την επαίσχυντη "ουδετερότητα" που διακήρυξε η ελληνική κυβέρνηση), το Κρητικό ζήτημα δεν έφυγε έκτοτε ποτέ από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η Πύλη αναγκάστηκε να παραχωρήσει ένα καθεστώς πλατιάς αυτονομίας στο νησί το 1896, το οποίο μετατράπηκε σε "διεθνές προτεκτοράτο" (τι μας θυμίζει;;;). Ακολούθησαν νέες σφαγές εκατέρωθεν, μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων για να αποχωρήσουν τελικά οι δεύτεροι από την Κρήτη το 1898 και να διοριστεί Ύπατος Αρμοστής της "Κρητικής Πολιτείας" ο πρίγκηπας Γεώργιος Γλύξμπουργκ, γιός του βασιλιά Γεωργίου του Α' της Ελλάδας. Το 1905, ξέσπασε ο δεύτερος "γύρος" της Κρητικής επανάστασης (το γνωστό κίνημα του Θερίσου), με αίτημα την κατάργηση της αρμοστείας και την ένωση με την Ελλάδα για να οδηγηθεί, τελικά, το 1913 (συνθήκη του Λονδίνου) το Κρητικό ζήτημα στην λύση του με την τυπική αναγνώριση της Ένωσης.
Αυτά με την ιστορία... Σειρά έχει η μουσική, τώρα. Με ένα ριζίτικο τραγούδι, παραδοσιακό, αφιερωμένο στην ανατίναξη της μονής, σε εκτέλεση της χορωδίας Παύλου Βλαστού και χοράρχη τον Αντώνη Μιχελουδάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου